Vanity Fair is mijn all time favorite magazine, en van alle andere bladenmakers in Nederland.
Waarom? Goede journalistiek en geweldige fotografie. En de bijkans onmogelijke combinatie van top onderzoeksjournalistiek en Hollywood glamour in één tijdschrift. Wij kunnen in Nederland geen van beide los van elkaar op dit niveau, laat staan gecombineerd.
Sinds kort hebben ze ook korte filmpjes waarin de hoofdredacteur of een van de schrijvers zijn of haar verhaal toelicht. Soms beresaai maar soms ook erg grappig, zoals in deze video waar Mark Seal zijn verhaal over Tiger Woods, en meer in het bijzonder de dames in zijn leven, voorziet van persoonlijk commentaar. Hij kijkt erbij als een klein jongetje in de snoepwinkel. Opgetogen.
En knijpt zichzelf nogmaals stiekem in zijn arm, 'heb ik echt met al deze vrouwen mogen praten over hun seksescapades met de 'brave' Tiger Woods?'
Te grappig!
Wednesday, March 31, 2010
Video live from your mobile
Video is en blijft een soort van heilige graal online. Maar ondanks alle pogingen en successen wordt het echte potentieel nog niet optimaal benut. Een redelijke foto schieten en uploaden gaat de meeste mensen nog wel redelijk af. Een fatsoenlijke video, waar je niet meteen wagenziek van wordt en die ook nog te verstaan is, wordt al een flinke uitdaging.
Maar dat mag de pret niet drukken.
Sinds vanmiddag aan het stoeien met een live streaming variatie: Bambuser www.bambuser.com. Je kunt hiermee live andere mensen laten meekijken terwijl je vanaf je iPhone aan het filmen bent.
Check it out!
Maar dat mag de pret niet drukken.
Sinds vanmiddag aan het stoeien met een live streaming variatie: Bambuser www.bambuser.com. Je kunt hiermee live andere mensen laten meekijken terwijl je vanaf je iPhone aan het filmen bent.
Check it out!
Sunday, March 28, 2010
animal stamps
Eerder deze week kwam ik op Creative Review deze geweldige postzegels tegen. Ze zijn gemaakt om 150 jaar Battersea Dogs & Cats Home te vieren. De dieren maar zeker ook de fotograaf verdienen een compliment voor de samenwerking.
iPad or not?
Hilarische bijdrage van Geekdaddy (geweldige naam!) over de afwegingen die je moet maken voordat je een iPad aanschaft. Alle wegen leiden naar Rome of in dit geval: niet kopen van een iPad...;-)
check ook http://www.wired.com/geekdad/2010/03/need-some-help-making-that-ipad-decision/
check ook http://www.wired.com/geekdad/2010/03/need-some-help-making-that-ipad-decision/
Friday, March 26, 2010
iPhone Magazine
Vanmiddag geluncht met Rob Koghee, marketingbaas bij IDG Nederland, mijn vroegere werkgever. Hij gaf me iPhone Magazine kado.
Ik moest er wel om lachen...in deze tijd waarin zoveel mensen het puur online geloof prediken komt deze club met een blad over een mobiele telefoon. En het verkoopt. Geweldig. Het is vooralsnog een one off maar ze kijken naar de frequentie.
Ik gaf van de week in interview aan dat ik bij IDG ging werken midden jaren '90 en dat we toen een blad maakte over internet ('dat kon nog in die tijd'). Het kan blijkbaar nog steeds!
Online is prachtig maar de verdienmodellen zijn dat niet altijd, zeker niet aan b-t-c kant.
Ik ga vanavond eens rustig kijken of ik iets van opsteek van 148 pagina's over mijn favoriete gadget.
iPhone magazine
Ik moest er wel om lachen...in deze tijd waarin zoveel mensen het puur online geloof prediken komt deze club met een blad over een mobiele telefoon. En het verkoopt. Geweldig. Het is vooralsnog een one off maar ze kijken naar de frequentie.
Ik gaf van de week in interview aan dat ik bij IDG ging werken midden jaren '90 en dat we toen een blad maakte over internet ('dat kon nog in die tijd'). Het kan blijkbaar nog steeds!
Online is prachtig maar de verdienmodellen zijn dat niet altijd, zeker niet aan b-t-c kant.
Ik ga vanavond eens rustig kijken of ik iets van opsteek van 148 pagina's over mijn favoriete gadget.
iPhone magazine
Thursday, March 25, 2010
Retraite
Mijn goede vriend Oscar en zijn vrouw en kinderen zijn voor een half jaar naar Spanje vertrokken. En geen hoogdravende idealen zoals 'om de batterij op te laden' en 'de bakens te verzetten'. Nee, gewoon genieten van elkaar, het land en het weer, omdat het kan. Dat is pas rijk zijn!
Ik kwam op de site van de verhuurders van hun huis (Juseu) dit bericht tegen, vandaar dat ik er even aan dacht. Fijne plek!
Ik kwam op de site van de verhuurders van hun huis (Juseu) dit bericht tegen, vandaar dat ik er even aan dacht. Fijne plek!
Living in a box
Mooi om te zien waartoe mensen in staat zijn als door externe omstandigheden hun leven een andere koers neemt.
Mark Langan werd een paar jaar geleden ontslagen en probeerde aan de slag te komen als kunstenaar. Hij liep lokale kunstbeurzen af maar het was geen succes. Hij besefte dat hij met iets unieks op de proppen moest komen. En dat lukte!
Then, one day, inspiration struck. "I ripped apart a large box, happened to notice the wavy fluted medium inside and thought I could use this unique material by taking it out of its intended purpose as a package and turning it into a visual art form," he says. "Neighbours of mine had just moved into a new home and I asked them if they wouldn’t mind saving me their boxes once they had emptied them from the move. I picked up this huge stack, brought them home and started experimenting with them. I created my first abstract artwork titled Max and Lori’s Move and was so pleased with the results I’ve been hooked ever since."
Hij maakt vrij werk maar ook logo's voor bedrijven die ze in de ontvangsthal kunnen ophangen.
artikel Creative Review
Mark Langan werd een paar jaar geleden ontslagen en probeerde aan de slag te komen als kunstenaar. Hij liep lokale kunstbeurzen af maar het was geen succes. Hij besefte dat hij met iets unieks op de proppen moest komen. En dat lukte!
Then, one day, inspiration struck. "I ripped apart a large box, happened to notice the wavy fluted medium inside and thought I could use this unique material by taking it out of its intended purpose as a package and turning it into a visual art form," he says. "Neighbours of mine had just moved into a new home and I asked them if they wouldn’t mind saving me their boxes once they had emptied them from the move. I picked up this huge stack, brought them home and started experimenting with them. I created my first abstract artwork titled Max and Lori’s Move and was so pleased with the results I’ve been hooked ever since."
Hij maakt vrij werk maar ook logo's voor bedrijven die ze in de ontvangsthal kunnen ophangen.
artikel Creative Review
Wednesday, March 24, 2010
mailblog
Sinds gisteravond ben ik aan het stoeien met een nieuwe vorm van publiceren. Een vriend wees mij op Posterous als alternatief voor Blogger. 'Heeft groot voordeel dat je niet zelf de hele tijd alles hoeft te uploaden en een plaats te geven', aldus het enthousiaste betoog. Sceptisch als ik ben ging ik aan de slag en ik moet zeggen, de eerste resultaten waren bemoedigend. Posten op Twitter ging volautomatisch. Daarna lukte het niet om vanuit mail iets op deze plek te zetten. Das dan weer jammer. Maar misschien ligt het ook simpelweg aan mij en heb ik niet de juiste inlogcodes opgegeven. Ik maak zelfs van OnePassword nog een zooitje. ;-)
Maar als het helemaal werkt is het een reuze interessante tool. Scheelt echt tijd en moeite en je hebt continue overal hetzelfde verhaal. Ook handig!
Check it out! Posterous.com
Oh ja, mij kun je vinden op
www.ericverweij.posterous.com
Maar als het helemaal werkt is het een reuze interessante tool. Scheelt echt tijd en moeite en je hebt continue overal hetzelfde verhaal. Ook handig!
Check it out! Posterous.com
Oh ja, mij kun je vinden op
www.ericverweij.posterous.com
New tool
I stumbled upon Posterous today after a tip from a friend. It promises an easy way of using your emailaccount for posting stuff over multiple social media outlets like Flickr, Twitter and Blogger. Let's see if it works instantly from my mail to my blog.
Tuesday, March 23, 2010
Interview met De Redactie
Gisteren geïnterviewd voor nieuwsbrief van De WebRedactie, uitzendbureau voor tijdelijke en blijvende webredacteuren.
interview
interview
Saturday, March 20, 2010
Vivienne Westwood rocks
Ik las een paar weken geleden een goed interview met Vivienne Westwood. Een kleine introductie voor wie haar niet kent; ze begon in de jaren '70 een kledingwinkel in Londen, had kortstondig een relatie met Malcom McLaren, de man achter de Sex Pistols, en runt sinds de jaren '80 haar eigen(zinnige) mode-imperium. Groot geworden door tegen de stroom in te zwemmen. Stoer wijf!
30 jaar later is ze er nog steeds en ze heeft weinig tot niets van haar eigenzinnigheid verloren, getuige ook deze advertentie in de Britse InStyle een paar weken geleden. Wat een verademing tussen alle supergelikte advertenties met nietszeggende, leegogige meisjes van hooguit 18 die ons aanturen vanaf de pagina's in modebladen.
Way to go Vivienne!
Zeker nu Alexander McQueen er tussenuit is gepiept moeten we zuinig zijn op de kleurrijke, tot de verbeelding sprekende modeontwerpers in ons midden.
30 jaar later is ze er nog steeds en ze heeft weinig tot niets van haar eigenzinnigheid verloren, getuige ook deze advertentie in de Britse InStyle een paar weken geleden. Wat een verademing tussen alle supergelikte advertenties met nietszeggende, leegogige meisjes van hooguit 18 die ons aanturen vanaf de pagina's in modebladen.
Way to go Vivienne!
Zeker nu Alexander McQueen er tussenuit is gepiept moeten we zuinig zijn op de kleurrijke, tot de verbeelding sprekende modeontwerpers in ons midden.
de beste gitarist zit thuis, deel II
Ik bedacht me ineens dat ik al twee jaar geleden op Youtube een thuisgitarist had ontdekt die ik geweldig vond. De techniek is vergelijkbaar met die van Guthrie Govan, zie post hieronder, maar de sound is ietwat anders. Errug goed.
Thursday, March 18, 2010
Amsterdam in 1625
Ik werk sinds een jaar ad hoc voor Ingenieursbureau Amsterdam (IBA) en ontmoet daar de meest kleurrijke mensen. Een daarvan is Alfred Bakker. Alfred staat binnen IBA bekend als de bommenman en ik snap sinds ons gesprek waarom. Hij weet echt alles over de stad en de bommen die er nog liggen. Interessante verhalen.
Voor zijn historisch onderzoek gebruikt hij kaarten van de stad uit vervlogen tijden. Een daarvan is van de hand van de onvolprezen Balthasar Florisz. van Berckenrode. Hij lijkt op het eerste gezicht kriegelig maar als je inzoomt zie je zoveel detail. Prachtig.
Amsterdam
De Dam en omgeving
Voor zijn historisch onderzoek gebruikt hij kaarten van de stad uit vervlogen tijden. Een daarvan is van de hand van de onvolprezen Balthasar Florisz. van Berckenrode. Hij lijkt op het eerste gezicht kriegelig maar als je inzoomt zie je zoveel detail. Prachtig.
Amsterdam
De Dam en omgeving
Monday, March 15, 2010
'De beste gitarist zit thuis'
Aan Eddie van Halen werd ooit gevraagd of hij de beste gitarist ter wereld was. Hij antwoordde: 'de beste gitarist zit thuis op zolder te spelen en we zullen hem nooit leren kennen.' En toen kregen we YouTube. Ik kwam via interview met Mark Tremonti uit bij deze thuisclip van Guthrie Govan. Amazing! En dat vonden meer dan één miljoen andere gitaarliefhebbers ook.
Wednesday, March 10, 2010
New Dork
Goeie tip van Sander Frans op Facebook: filmpje met nerd/new media parodie op Jay-Z en Alicia Keys' Empire State of Mind. Check it out:
good journalism
Ik vind het elke keer weer een feest als ik een journalist tref die met passie en precisie over zijn of haar vakgebied kan praten en het ook nog eens met een 'fijn pennetje' doet, zoals wij dat plachten te noemen.
Ik was een week of twee geleden al een keer blij verrast door een column van Cathy Horyn, fashion editor bij de New York Times. Daarin eindigde ze haar beschrijving van de show van Murcia Prada met een heldere conclusie die ze meteen in twijfel trok. Kom daar maar eens mee weg! Briljant gedaan.
Daarnet las ik weer een column van haar en ondanks dat ik geen diehard modefan ben las ik het stuk wel uit. Zo moet dat. Verleid je lezer, neem hem aan de hand en zet 'm aan het einde van je verhaal, verrijkt met nieuwe inzichten, weer buiten.
Hier de column:
Let’s Dig In
By CATHY HORYN
In the mid-1990s, when I still lived in Washington, I equated sanity with an old pair of paddock boots. I would put them on whenever I returned from covering the collections. They were part of a general cosmopolitan rumpledness I affected in order to stay in touch with the girl who once thought she wanted to marry a farmer (or a vet) and have five children and lots of dogs.
The fashion world was already a restrictive place — be thin but consummately devouring, be knowing but not necessarily well informed — and it only has become more of a prison with the shift to corporate-run houses and the flattening of values. I recognized that the boots were nothing more than a classic bit of voodoo to keep this strange world away from my door, and, of course, most of the time I ran to meet it. Nonetheless, I kept those boots until they wore out.
Since last weekend’s comments about modernity, Prada and Jil Sander, I’ve been thinking more about the subject, and after the Kubrickian Balenciaga show — Comme des Garςons is our plates today — it is certainly relevant.
For me, to be modern in fashion is to be conscious of the things unfolding before you, not behind you, and to express those ideas as clearly and directly as possible. Because fashion is fundamentally concerned with shapes and silhouette, a modernist uses shape more than in a problem-solving way, but also as a means for evoking physical or psychological realities. (A perfect example of this is Rei Kawakubo’s “lumps and bumps” collection in which growths of fabric on garments suggested our relatively recent attachment to objects like cellphones and fanny packs.) Alexander McQueen explored a host of terrors in his shows. He also responded to changes in technology, in particular the notion of one form morphing into another — a molded shape into a fluid one. I far prefer Saint Laurent’s modernity to Cardin’s spacey kind; the “smoking” and the safari dress truly reflected the exoticism and sexuality of the 60s. At the same time, they were real styles, not designs for an imagined future.
It’s possible, as Marko suggested, that I offered in the Jil post too narrow a definition of modernity. On the other hand, if you’re sensitive to changes around you — and are already used to creating new collections every four to six months — then you probably tend to narrow your focus to produce a precise visual statement. I think Marko liked this Sander collection less than others, in particular the fall 2009 show, but while I also loved the innovation in that collection, with its spirals, I felt that the new fall shapes — their energy — were genuinely connected to a feeling today. And who’s to say what Raf Simons will see in six month’s time or a year?
Although I very much enjoyed Marko’s references in the Prada posts to Jovanka Tito and his grandmother’s huge knits, I don’t share his enthusiasm for the “hideous/disarming” aspects of the clothes. I mean, no designer can give us a better slap of repulsiveness, and make us enjoy it, than Miuccia Prada. But I just don’t find that idea to be the most direct or interesting point nowadays.
However, I was very interested in Monica’s commentabout the post-socialist aspects of the Prada show, following something Marko had said earlier. Monica described the image of femininity as being not the defensive post-socialism of stilettos and hard sexiness but “the shields-down post-socialism of tea and brandy and the kitchen table.” She called it “an aesthetic of warmth and human pace and muscular comfort offering tea and brandy; and the forms of sociability and performances of self that milieu allows for.”
To me, this idea feels authentic, and I thank Monica for mentioning it. I felt something of the same “human pace” and sociability in Sophie Theallet’s collection this season. I kept seeing not so much the pretty clothes as the ordinary pleasures — food, friends around a table, spilled wine — that their unaffected stylishness embodied. Ms. Theallet doesn’t work on the same intellectual level as Ms. Prada, and I’m not suggesting that she does. But she certainly expressed the same feeling. In fact, it is really a longing.
I’m off to see what Ms. Kawakubo has cooked up.
Ik was een week of twee geleden al een keer blij verrast door een column van Cathy Horyn, fashion editor bij de New York Times. Daarin eindigde ze haar beschrijving van de show van Murcia Prada met een heldere conclusie die ze meteen in twijfel trok. Kom daar maar eens mee weg! Briljant gedaan.
Daarnet las ik weer een column van haar en ondanks dat ik geen diehard modefan ben las ik het stuk wel uit. Zo moet dat. Verleid je lezer, neem hem aan de hand en zet 'm aan het einde van je verhaal, verrijkt met nieuwe inzichten, weer buiten.
Hier de column:
Let’s Dig In
By CATHY HORYN
In the mid-1990s, when I still lived in Washington, I equated sanity with an old pair of paddock boots. I would put them on whenever I returned from covering the collections. They were part of a general cosmopolitan rumpledness I affected in order to stay in touch with the girl who once thought she wanted to marry a farmer (or a vet) and have five children and lots of dogs.
The fashion world was already a restrictive place — be thin but consummately devouring, be knowing but not necessarily well informed — and it only has become more of a prison with the shift to corporate-run houses and the flattening of values. I recognized that the boots were nothing more than a classic bit of voodoo to keep this strange world away from my door, and, of course, most of the time I ran to meet it. Nonetheless, I kept those boots until they wore out.
Since last weekend’s comments about modernity, Prada and Jil Sander, I’ve been thinking more about the subject, and after the Kubrickian Balenciaga show — Comme des Garςons is our plates today — it is certainly relevant.
For me, to be modern in fashion is to be conscious of the things unfolding before you, not behind you, and to express those ideas as clearly and directly as possible. Because fashion is fundamentally concerned with shapes and silhouette, a modernist uses shape more than in a problem-solving way, but also as a means for evoking physical or psychological realities. (A perfect example of this is Rei Kawakubo’s “lumps and bumps” collection in which growths of fabric on garments suggested our relatively recent attachment to objects like cellphones and fanny packs.) Alexander McQueen explored a host of terrors in his shows. He also responded to changes in technology, in particular the notion of one form morphing into another — a molded shape into a fluid one. I far prefer Saint Laurent’s modernity to Cardin’s spacey kind; the “smoking” and the safari dress truly reflected the exoticism and sexuality of the 60s. At the same time, they were real styles, not designs for an imagined future.
It’s possible, as Marko suggested, that I offered in the Jil post too narrow a definition of modernity. On the other hand, if you’re sensitive to changes around you — and are already used to creating new collections every four to six months — then you probably tend to narrow your focus to produce a precise visual statement. I think Marko liked this Sander collection less than others, in particular the fall 2009 show, but while I also loved the innovation in that collection, with its spirals, I felt that the new fall shapes — their energy — were genuinely connected to a feeling today. And who’s to say what Raf Simons will see in six month’s time or a year?
Although I very much enjoyed Marko’s references in the Prada posts to Jovanka Tito and his grandmother’s huge knits, I don’t share his enthusiasm for the “hideous/disarming” aspects of the clothes. I mean, no designer can give us a better slap of repulsiveness, and make us enjoy it, than Miuccia Prada. But I just don’t find that idea to be the most direct or interesting point nowadays.
However, I was very interested in Monica’s commentabout the post-socialist aspects of the Prada show, following something Marko had said earlier. Monica described the image of femininity as being not the defensive post-socialism of stilettos and hard sexiness but “the shields-down post-socialism of tea and brandy and the kitchen table.” She called it “an aesthetic of warmth and human pace and muscular comfort offering tea and brandy; and the forms of sociability and performances of self that milieu allows for.”
To me, this idea feels authentic, and I thank Monica for mentioning it. I felt something of the same “human pace” and sociability in Sophie Theallet’s collection this season. I kept seeing not so much the pretty clothes as the ordinary pleasures — food, friends around a table, spilled wine — that their unaffected stylishness embodied. Ms. Theallet doesn’t work on the same intellectual level as Ms. Prada, and I’m not suggesting that she does. But she certainly expressed the same feeling. In fact, it is really a longing.
I’m off to see what Ms. Kawakubo has cooked up.
Monday, March 8, 2010
Queen B or Queen E
Blijkt die Koningin Elizabeth ineens een vooruitstrevend en modern denkend mens te zijn die de zegeningen van de moderne technologie telt. En Beatrix bang voor een ontaarde samenleving als gevolg van diezelfde ontwikkelingen.
Ik denk dat ze allebei gelijk hebben! ;-)
Ik denk dat ze allebei gelijk hebben! ;-)
Thursday, March 4, 2010
Anita Roddick - Business as unusual
Gisteren boek gekocht van Anita Roddick, de oprichtster van The Body Shop. Het heet 'Gedane zaken nemen een keer' en gaat over haar kijk op ethisch zakendoen, cosmetica en andere zaken. Ik moet er nog aan beginnen maar ik lees graag inspirerende verhalen van mensen die het anders hebben gedaan dan anderen. Mensen die weg blijven van de gebaande paden om het verschil te maken...
Wednesday, March 3, 2010
Possibilist
'U en ik zijn vlinders die de wereld kunnen veranderen'
Dr. Ervin Laszlo
interview: Tessa Koop
In onze geschiedenis zijn er altijd mensen geweest met een belangrijke boodschap voor de tijd waarin ze leefden. Neem Mahatma Gandhi of Martin Luther King. Mensen die geloofden in een vreedzame wereld en daar het toonbeeld van waren. Dr. Ervin Laszlo is ook zo iemand. Als baanbrekend wetenschapper probeert hij aan te tonen dat het heelal een levend en samenhangend geheel is. Met zijn 75 jaar reist hij onvermoeibaar de wereld over met de boodschap waarom het NU het moment is om te kiezen voor een nieuwe wereld.
Dr. Ervin Laszlo is geen optimist. Steevast bij iedere lezing die hij wereldwijd houdt, schetst hij eerst een somber beeld van de wereld. Zo ook tijdens De Dag van het Ethisch Beleggen op 8 november 2007 in het Koninklijk Instituut voor de Tropen (KIT) in Amsterdam, waar de ASN Bank hem heeft gevraagd te spreken. Naast een groei in de kloof tussen arm en rijk, signaleert hij een catastrofale klimaatverandering mede als gevolg van milieuvervuiling. Laszlo: “Er zijn nu 6,7 miljard mensen op aarde, in 2050 zijn dat er 9 miljard. Onze planeet kan dat niet aan. De wereld is nu warmer dan hij in de laatste miljoen jaar is geweest.”
Wees een ‘possibilist’
Voorafgaand aan zijn lezing mag ik hem interviewen. Dan blijkt hoe positief hij is en volop kansen ziet hoe wij het tij kunnen keren. “Dat is wat anders dan ‘optimistisch’ zijn,” zegt hij gedecideerd. “Als je als optimist gelooft dat dit een goede wereld is, dan is de pessimist bang dat de optimist gelijk heeft. Je moet een ‘possibilist’ en een activist zijn, want die zegt: ‘We hebben een kans en het ergste wat je kunt doen is niets.” Waarom is juist deze tijd een uitgelezen kans voor verandering? “Wanneer je een stabiel systeem hebt, verandert er niks. Als je wilt vernieuwen in een stabiel systeem, beland je in de gevangenis, je wordt buitengesloten of onderdrukt. Wereldwijd hebben we een punt van instabiliteit bereikt en dus de mogelijkheid iets nieuws te creëren.”
De filosofie van Lazlo spreekt me zeer aan. Het interview met hem is het lezen meer dan waard.
www.rishis.nl/nl/u-en-ik-zijn-vlinders-die-de-wereld-kunnen-verande/
Dr. Ervin Laszlo
interview: Tessa Koop
In onze geschiedenis zijn er altijd mensen geweest met een belangrijke boodschap voor de tijd waarin ze leefden. Neem Mahatma Gandhi of Martin Luther King. Mensen die geloofden in een vreedzame wereld en daar het toonbeeld van waren. Dr. Ervin Laszlo is ook zo iemand. Als baanbrekend wetenschapper probeert hij aan te tonen dat het heelal een levend en samenhangend geheel is. Met zijn 75 jaar reist hij onvermoeibaar de wereld over met de boodschap waarom het NU het moment is om te kiezen voor een nieuwe wereld.
Dr. Ervin Laszlo is geen optimist. Steevast bij iedere lezing die hij wereldwijd houdt, schetst hij eerst een somber beeld van de wereld. Zo ook tijdens De Dag van het Ethisch Beleggen op 8 november 2007 in het Koninklijk Instituut voor de Tropen (KIT) in Amsterdam, waar de ASN Bank hem heeft gevraagd te spreken. Naast een groei in de kloof tussen arm en rijk, signaleert hij een catastrofale klimaatverandering mede als gevolg van milieuvervuiling. Laszlo: “Er zijn nu 6,7 miljard mensen op aarde, in 2050 zijn dat er 9 miljard. Onze planeet kan dat niet aan. De wereld is nu warmer dan hij in de laatste miljoen jaar is geweest.”
Wees een ‘possibilist’
Voorafgaand aan zijn lezing mag ik hem interviewen. Dan blijkt hoe positief hij is en volop kansen ziet hoe wij het tij kunnen keren. “Dat is wat anders dan ‘optimistisch’ zijn,” zegt hij gedecideerd. “Als je als optimist gelooft dat dit een goede wereld is, dan is de pessimist bang dat de optimist gelijk heeft. Je moet een ‘possibilist’ en een activist zijn, want die zegt: ‘We hebben een kans en het ergste wat je kunt doen is niets.” Waarom is juist deze tijd een uitgelezen kans voor verandering? “Wanneer je een stabiel systeem hebt, verandert er niks. Als je wilt vernieuwen in een stabiel systeem, beland je in de gevangenis, je wordt buitengesloten of onderdrukt. Wereldwijd hebben we een punt van instabiliteit bereikt en dus de mogelijkheid iets nieuws te creëren.”
De filosofie van Lazlo spreekt me zeer aan. Het interview met hem is het lezen meer dan waard.
www.rishis.nl/nl/u-en-ik-zijn-vlinders-die-de-wereld-kunnen-verande/
Kwam daarnet via via via op site van NASA die elke dag een astronomische foto plaatst. De verbazig kwam pas toe ik las dat deze foto op Mars is genomen. Prachtig. De uitleg van een astronoom staat er summier onder.
Slope Streaks in Acheron Fossae on Mars
Credit: HiRISE, MRO, LPL (U. Arizona), NASA
Explanation: What creates these picturesque dark streaks on Mars? No one knows for sure. A leading hypothesis is that streaks like these are caused by fine grained sand sliding down the banks of troughs and craters. Pictured above, dark sand appears to have flowed hundreds of meters down the slopes of Acheron Fossae. The sand appears to flow like a liquid around boulders, and, for some reason, lightens significantly over time. This sand flow process is one of several which can rapidly change the surface of Mars, with other processes including dust devils, dust storms, and the freezing and melting of areas of ice. The above image was taken by the HiRise camera on board the Mars Reconnaissance Orbiter which has been orbiting Mars since 2006. Acheron Fossae is a 700 kilometer long trough in the Diacria quadrangle of Mars.
Nog een dan:
M78 and Reflecting Dust Clouds in Orion
Subscribe to:
Posts (Atom)
