dopingproblematiek

Ik ben al van kindsaf aan een wielerfan. En ben naast de triomfen ook bekend met de teleurstelling die zo prachtig past bij deze sport. Nergens past De Dood of de Gladiolen beter dan in het wielrennen.

Helaas is het wielrennen de afgelopen 20 jaar steeds meer in het teken komen staan van doping. Ingewikkelde problematiek waar in de media vaak eenvormig over wordt gesproken.

Maarten Ducrot, oud-wielrenner en commentator NOS Studio Sport, ging er deze week, n.a.v. de overwinning van dopingzondaar Vinoukorov in Luik-Bastenaken-Luik en de daaropvolgende open brief van zijn Belgische counterpart, eens goed voor zitten om zijn licht te laten schijnen over de combinatie wielrennen, doping en de media. En ik moet zeggen; het is meer dan de moeite waard. Andere insteek, nieuwe vergezichten en het zet je aan het denken over je eigen, veelal makkelijk gefabriceerde mening (lees: aanname).

Open brief aan Karl Vannieuwkerke, commentator Sporza.

Beste Karl,

Wat een mooie brief heb je geschreven aan Vinokourov toen hij Luik-Bastenaken-Luik won. Ik houd van je taalgebruik. Hoewel je ex-wielrenners in je brief afschildert als partijdige volgers, die dooddoeners delibereren als "iedereen verdient een tweede kans" en aldus in de bres springen voor dopingzondaars, wil ik hier als voormalig profrenner toch een poging doen je perspectief wat op te rekken. Je beweert namelijk dat Vinokourov moreel verwerpelijk handelt omdat hij op het voor het wielrennen slechtst denkbare moment heeft gezondigd, dat nooit heeft bekend en nu vrolijk meerijdt, zelfs Luik-Bastenaken-Luik wint maar daarmee velen een nare bijsmaak bezorgt. Als het aan jou had gelegen was hij langer dan twee jaar geschorst.

KNWU-officials als Thorwald Veneberg willen in de toekomst zes jaar schorsen, hetgeen neerkomt op de doodstraf van de atleet. En jullie staan niet alleen. Zelfs de voorzitter van onze atletencommissie, Trinko Keen, vindt het een noodzakelijk en klein kwaad om je whereabouts, met een nauwkeurigheid tot op uurniveau, te onderhouden. De geloofwaardigheid van de atleet is inderdaad in het geding en volgens jullie moet die tot elke prijs tot stand gebracht én heroverd worden.

Is het jullie dan helemaal ontgaan dat we een sportwereld gecreëerd hebben waarvan de geloofwaardigheid nog onder het niveau van de katholieke geestelijken of moderne bankiers is komen te liggen? En net nu ik deze woorden opteken komt de UCI met verdachte bloedpaspoorten die hard moeten maken dat Giro-pretendenten als Pellizotti niet in de koers horen. Veertig jaar strijd met juridische en repressieve middelen tegen doping heeft alleen maar een totale afbraak van geloof in sportiviteit en morele zuiverheid van sporters en in het bijzonder de wielrenners tot gevolg gehad.

lees meer