Japan Tin Drum

Ik luisterde gisteren op mijn iPhone een album dat vroeger veel indruk heeft gemaakt; Tin Drum van Japan. Ik had meteen weer dat gevoel van toen. Dat vind ik ook het mooie aan muziek, het zijn soms echte tijdvangers. Je bent weer helemaal terug op de plek waar het de eerste keer zo sterk binnen kwam. In dit geval was dat bij de zus van een goede vriend in Arnhem. Zij studeerde daar en had de plaat op de pick-up liggen (mooie oude woorden ook; plaat en pick-up!). Ik was meteen gevangen door de hoes en daarna door de aparte stem en vreemde ritmes. Heb de plaat direct op een bandje(!) gezet om er thuis naar te luisteren. Ik was meteen verkocht. Heb daarna ook Oil on Canvas gekocht, de liveplaat van dit album. De typische stem van Sylvian, de aparte Oosterse drumritmes en de hoekige fretloze baspartijen had ik niet eerder gehoord en pakte me helemaal in.

Japan was creatief op haar hoogtepunt met Tin Drum. De zoektocht van de vier Londenaren was voorbij. Gestart als een glamrockband, denk aan de hit Adolescent Sex, eindigde ze als strak gekapte mannen, goed in het pak en erg androgyn. Maar ondertussen ook met een volledig eigen muzikale stijl. Check op YouTube bijvoorbeeld Still Life In Mobile Homes of Sons of Pioneers van Tin Drum.

Zanger David Sylvian was naar eigen zeggen sterk beïnvloed door Roxy Music en David Bowie. Dat blijkt ook wel want zijn artiestennaam is een verwijzing naar David Bowie en Sylvain Sylvain van de New York Dolls. Zonder Bowie geen Sylvian en op zijn beurt geen Nick Rhodes van Duran Duran, die de stijl van Sylvian weer kopieerde.

Terug naar Tin Drum. Zoals gezegd was de band op haar hoogtepunt en kreeg het lovende kritieken van publiek en pers. Een oud gezegde is: stop op je hoogtepunt. Daar gaf David Sylvian direct gehoor aan: hij meldde zijn eigen weg te willen gaan omdat hij geen creatieve uitdaging meer zag in de band, meningsverschillen had met bassist Mick Karn en omdat hij het popsterrenbestaan leeg en vervelend vond.

Hij ging via popmuziek (o.a. hit Red Guitar) sterk de ambient kant op en heeft in relatieve luwte een zeer succesvolle carrière tot nu toe. Zijn broer Steve Jansen, ook de drummer in Japan, speelt tegenwoordig mee in de band van David Sylvian.

In 2011 overleed de bassist van Japan, Mick Karn, totaal berooid in Londen aan kanker. Een groot verlies voor de muziekwereld. Zijn aparte fretloos basgeluid was zeer bepalend voor Japan en inspireerde veel bassisten in de jaren '80 van de vorige eeuw.

Tin Drum is ook 30 jaar na dato zeer de moeite waard en klinkt totaal niet gedateerd. Erg knap.